O patronie

 Urodził się w 1798 roku koło Nowogródka na Litwie. Tam żył i uczył się do roku 1815, wtedy to podjął studia na Uniwersytecie Wileńskim. Tam studiował poezję Niemiecką i Angielską do 1823 roku, kiedy to został aresztowany za działalność pro-polską i zesłany do Rosji. W 1823 roku pozwolono mu podróżować po Europie.

Zatrzymał się w Polsce w 1830 z powodu powstania listopadowego. W 1839 objął profesurę na katedrze literatury w Lozannie, a w latach 1840-1844 w Paryżu. Podczas wojny Krymskiej organizował oddziały wyzwoleńcze. Zmarł w Konstantynopolu podczas epidemii cholery. Mickiewiczowskie wersy pokazywały romantyczną część duszy oraz tajemniczość życia, często przeplatane były wątkami narodowymi. Wśród jego najznamienitszych dzieł znalazły się dramaty takie jak Dziady(1823); poemat filozoficzny Konrad Wallenrod (1828); Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego (1832); oraz wspaniała epopeja Pan Tadeusz (1834).